Umowa Warszawska 1920, jako przykład współpracy polsko-ukraińskiej na arenie międzynarodowej

Abstract

Umowa Warszawska (Pakt Piłsudski-Petlura) została podpisana 22 i 24 kwietnia 1920 roku przez Józefa Piłsudskiego, reprezentującego Rzeczpospolitą Polską oraz Semena Petlurę, reprezentującego Ukraińską Republikę Ludową. W momencie jej podpisania ani po stronie ukraińskiej, ani po stronie polskiej, nie cieszyła się ona popularnością. Tuż po jej zawarciu rozgorzała polityczna dyskusja działaczy ukraińskich, którzy uznali umowę za nieporozumienie. Oskarżano S. Petlurę o zdradę i oddanie Galicji i Wołynia Polsce. Artykuł odpowiada na pytania czy Umowa Warszawska była błędem S. Petlury, czy faktycznie jedynym możliwym sposobem na kontynuację walki o ukraińską państwowość oraz dlaczego J. Piłsudski zdecydował się ją zawrzeć i na ile jego intencje były szczere względem partnera. Dlaczego zawarto umowę akurat w tym czasie, a nie wcześniej i czy była ona równa. Czy mogła stać się podwaliną do wzajemnego partnerstwa nowopowstałych tworów państwowych. Pomimo wielu kontrowersji, Umowa Warszawska była ważnym wydarzeniem w relacjach obu partnerów. Zauważono możliwość strategicznego partnerstwa względem zagrożenia bolszewickiego. Porozumienie stworzyło podstawy do kontynuowania walki z bolszewizmem na emigracji przez działaczy ukraińskich. Niezależnie od podjętych ustępstw, Umowa Warszawska była w tamtym momencie, jedyną drogą dająca możliwość kontynuacji walki wyzwoleńczej narodu ukraińskiego przeciw bolszewikom.